Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Η αγάπη στους δρόμους…




Παράξενος καιρός, ανήσυχα βλέμματα, μάτια χαμένα σε μια άδεια εκφραστικότητα. Αγωνία ζωγραφισμένη και χαμόγελο αμηχανίας που προσπαθεί να κρύψει την μελαγχολία. Είναι αλήθεια είμαστε φοβισμένοι και απογοητευμένοι. Προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας, ξεχνώντας αυτά που μας πήραν και ζώντας με αυτά που μα άφησαν. Κοιτάζουμε στους δρόμους, στο λεωφορείο, στη δουλειά το σκυφτό πρόσωπο του άλλου και ματώνει η καρδιά μας. Ο καθένας από εμάς ψάχνει κάτι να ακούσει κάτι να δει για να κρατηθεί. Κάποιοι δεν αντέχουν. Μας πονάει.


Πότε θα αρχίσουμε να χτίζουμε το κοινωνικό μας ήθος; Πότε θα ενώσουμε τα χέρια μας και θα αποτινάξουμε την σκλαβιά του πνεύματος που μας επιβάλλουν; Πότε θα βγει η φωνή από το λαρύγγι μας; Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στα παπαγαλάκια της καταστροφής, εντάξει, δεν έχουμε λεφτά, αλλά πότε η ανθρωπιά μετριόταν με το χρήμα. Πόσο κοστίζει ένα χαμόγελο στον γείτονα που λιώνει. Πόσο κοστίζει ένας γλυκός λόγος στον άνεργο που απελπίζεται, στον πολύτεκνο που αγωνιά για να ζήση τα παιδιά του, στον άρρωστο που μετράει τον χρόνο του με πικρές σκέψεις. Το ξέρω το χαμόγελο και ένας γλυκός λόγος δεν είναι φέτα ψωμί. Είναι όμως μια αρχή για ένα μοίρασμα καρδιάς που όλοι μας πρέπει να ξεκινήσουμε.


Πολλά χρόνια τώρα βιώνουμε την οικονομική κρίση και η ανθρωπιά μας είναι στο πάτωμα. Δεν μάθαμε να λέμε όχι σε ότι μας διαφεντεύει και μας κυνηγά. Πόσο κοστίζει ένα όχι; Το όχι είναι η θυσία του εαυτού μας για τον άλλον. Είναι μεγάλο το τίμημα αλλά αξίζει.


Και αν βρισκόμαστε σε οικονομική σκλαβιά, η πολιτιστική μας δύναμη πρέπει να ξανά ανθίσει. Πότε έγινε παράδοση ζωής η καλοπέραση για τον χριστιανό; Πότε έπαψε να είναι ευρύχωρη η κατακόμβη; Ποιος καίσαρας πότισε στους αιώνες το γενετικό μας υλικό με την μεγαλοπρέπεια της εξουσίας; Πότε θα βγάλεις το στέμμα που στολίζει το κεφάλι σου ακόμα και στον ύπνο; Πότε θα βάλεις στο περιθώριο την αδικία και τους ανθρώπους της;

Η αγάπη στους δρόμους. Να η αληθινή επανάσταση που καλούνται οι Έλληνες σήμερα. Και ο Χριστός στους δρόμους, εσύ;


Κώστας Ζουρδός




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου