Πριν από δεκαπέντε χρόνια τεύχη του Charlie Hedbo το πολύ να έπεφταν μέσα σε κανένα φλεγόμενο βαρέλι στα στενά αχαρτογράφητης γειτονιάς παρισινού προαστίου. Όμως πριν από δεκαπέντε χρόνια ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Πριν από δεκαπέντε χρόνια η γη γύριζε σε άλλο σύμπαν. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο εικοστός αιώνας έσερνε ησύχως τα πόδια του προς τη δύση του.
Ήταν η 11η Σεπτεμβρίου το ορόσημο. Όχι, βέβαια, για τη σύγκρουση δύο κόσμων, αλλά για την οχύρωση του δικού μας. Ήταν οι έλεγχοι στα αεροδρόμια που άλλαξαν. Οι πιλότοι που κλειδώθηκαν στην καμπίνα. Οι κάμερες που κρεμάστηκαν σαν τσαμπιά από σταφύλια. O σεκιουριτάς που έγινε δουλειά με σίγουρο μεροκάματο. Η βία που νομιμοποιήθηκε ως μέσο πολιτικού και κοινωνικού ακτιβισμού. Δείτε το και στον δικό μας μίζερο μικρόκοσμο. Δεν είναι μόνο η κρίση που απελευθέρωσε δυνάμεις. Σε έναν κόσμο όπου πλέον όλοι έχουν φωνή και όλοι μπορούν κάτι να κάνουν, η βία είναι το στοιχείο που επικαλύπτει τα πάντα. Είναι το μέσο που σου επιτρέπει να ακουστείς πάνω από όλους τους άλλους. Το άκρο που επιλέγεις να φτάσεις πρώτος αφού, ούτως ή άλλως, τα πράγματα πηγαίνουν προς τα εκεί. Αυτό που έγινε στο Παρίσι δεν είναι η ακραία έκφραση ενός πολιτισμικού φαινομένου. Είναι ένα γεγονός που γεννήθηκε μέσα από τις ιδιαίτερες επικοινωνιακές συνθήκες των καιρών μας.
Έχεις, λοιπόν, δύο Γαλλοαλγερινούς. Είναι θρησκόληπτοι, οργισμένοι από την κοινωνική ανισότητα, αλλά και από την πολιτική της Δύσης εις βάρος των μουσουλμάνων. Όμως πάντα έτσι δεν ήταν τα πράγματα; Γιατί παίρνουν τώρα τα καλάσνικοφ; Επειδή τώρα παίρνουν και το μήνυμα. Και επειδή τα ήθη της εποχής, τους καλούν να εκπέψουν και εκείνοι ένα μήνυμα. Το ισχυρότερο. Πριν από δύο δεκαετίες ο «χαλίφης» του ισλαμικού κράτους το πολύ να έστελνε χαιρετισμό μέσα από κανένα ημιπαράνομο έντυπο. Και οι δύο Γαλλοαλγερινοί θα έκαναν τη τζιχάντ τους με γκράφιτι στη γειτονιά τους. Τώρα ο χαλίφης είναι στην οθόνη και ένα σπρέι δεν μπορεί να πει τίποτα, ούτε καν στον τοίχο- την άλλη μέρα θα καλυφθεί από αφίσες. Οι τζιχαντιστές δεν αποκεφαλίζουν on camera για να μας τρομάξουν, αλλά για να τους προσέξουμε. Είτε κάνεις πόλεμο, είτε προεκλογική καμπάνια, θέλεις πλέον θέαμα για να κερδίσεις την προσοχή. Είναι και το άλλο: εκεί έξω, στο δίκτυο, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι έτοιμοι να σε αποθεώσουν, είτε είσαι Γαλλοαγλερινός της τζιχάντ, είτε Νορβηγός παράφρων ρατισιστής. Το δίκτυο θα σου δώσει νομιμοποίηση και επιβεβαίωση.
Είναι ένα τίμημα που θα πληρώσουμε. Πιθανότατα θα πληρώνουμε για πάντα. Κάναμε τον κόσμο πιο μικρό. Τον κάναμε και πιο άδικο; Πάντα ήταν άδικος. Χειρότερο; Σίγουρα πιο ενδιαφέρων.
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου